اشعار

بیش از این کاش با خدا باشیم           بـیـش از این با تو آشنـا باشیم

می شود عـاشق تو؛ اهلِ سحـر           بـایـد اهـل شب و دعـا بـاشیـم

دیـدی رمضـان رفـته و پَر بـاز نکردم            تـا خـیـمـه گـهِ سـبـز تو پـرواز نکـردم

مــاه تو گـذشت عــاشقی آغــاز نکردم            من پُـسـت غـلامـیِّ تـو احـراز نکـردم

آخــر مــاه شــد و مــاه نــیــامــد آخــر           سی سحـر نـاله زدیـم؛ آه نـیـامـد آخـر

بـا کـلافـی سـر بـازار نـشـسـتـیـم ولـی           حـیـف شد یـوسـفـم از چاه نیـامد آخـر

بـه تـنـم بـال و پـر نـمــانــده بـیـا             نــفــســم را اثــر نــمــانــده بــیــا

روزهــایـم بــدونِ خــورشیــدنــد             در شـبـم ـیك قــمـر نـمـانـده بـیــا

دیـدن روی تو بـر دیـده جـلا می بخـشد            قـدم یـار به هر خـانـه صـفـا می بخـشد

بدتر از درد جدایی به خدا دردی نیست            خـاک پـاهای تو گـفـتـنـد دوا می بخـشد

ای کاش می شد با تو قـرآن سر بگیرم            در آســمـانــیّ نگــاهــت پـر بـگـیــرم

ای کاش می شد امشب ای قـرآن ناطق            دست شما را جــای قــرآن سر بگیرم

دلمـرده ایم و یـاد تو جـان می دهد به ما           قـلـبـیـم و بودنت ضربـان می دهد به ما

مـاه خــدا دومــرتـبـه بـی مـاه روی تـو            دارد بـشـارت رمـضـان می دهــد به ما

خـورشـیـد پـشت ابـر نشـانی به ما بـده           ای مـاه مــژده رمــضــانـی بـه مـا بـده

مثل نـسـیـم صبح از ایـنـجـا گـذر کن و           بـاد صبـای مـشـک فـشـانـی به مـا بـده

نفـس به سـینـه مبـدل به آه خـواهد شد            بـدون تو همه عـمـرم تبـاه خـواهد شد

فـدای آن رمـضـانـی که بـا تـو می آیـد            وبا حضور تو شامش پگـاه خواهد شد

باز هم از عمـل خویش به دل غـم دارم           خـستـه از این هـمه آلـودگی و تکـرارم

دل من تـنــگ بــرای هـمـه شــد الا تـو           وای از تـیـرگــی ایـن دل بـی مــقــدارم

ای کـاش بـبـیـنـیـم هـمـۀ مــاه نهـان را           هـمـراه طـلـوع تو شـروع رمـضان را

با تـلخـی اشک غـمت افـطـار نمـودیـم           از مـسـجـدمـان تا که شـنـیـدیـم اذان را

آقــا ســـلام! مــاه مـبـارک تــمـام شـد            شـب­ هـای آخـر من و مـاه صـیـام شد

درهایی از ضیافت حق بسته شد ولی            پــشـت در نــگــاه شـمـا ازدحــام شـد

عـمرم به سر رسـید نـشد یـارتـان شوم            آقــا نـشــد کـه لایـق دیـدارتـــان شـوم

غـفـلت بـسـاط کـرد سـر راه طـفـل دل            رویَـم نـشد که راهیِ بــازارتـان شـوم

آقا بیا که بی تو پـریشان شدن بس است           از دوری تو پاره گریبان شدن بس است

کنعان دل، بدون تو شـادی پذیـر نیست           یوسف!ظهور کن که پریشان شدن بس است